Dag 7: Tórshavn – Oyggjarvegu – Vagan

Een afscheid uit Tórshavn: Oyggjarvegur scenic road, Sornfelli en het paard van Vagar.

Onze laatste dag op de Faeröer-eilanden breekt aan – een dag die we in alle rust afsluiten. De check-out uit het hotel is om 10.00 uur.

Afscheid aan het Hotel Føroyar in Tórshavn.

Alhoewel het een halve vrije dag was voor Helgi, onze locale chauffeur/gids/fotograaf, had reisleider Karel, een alternatief programma afgesproken, zodanig dat we nog een volledige dag konden gebruik maken van de autobus met chauffeur. Als start kozen we ervoor om niet de snelste route te nemen, maar wel de mooiste: de oude bergweg Oyggjarvegur. Hoe zorgvuldig je een reis ook uitstippelt, het weer blijft een eigenzinnige metgezel. Op de hoger gelegen delen — vanaf zo’n 200 meter — streek een dichte mist neer die het zicht beperkte maar tegelijk een bijzondere, serene sfeer over het landschap legde.

Op de bergweg Oyggjarvegur

Ligging en betekenis

• Oyggjarvegur betekent letterlijk “bergweg” in het Faeröers.

• De weg loopt door het bergachtige binnenland van Streymoy en biedt een alternatief voor de nieuwe tunnel die tegenwoordig veel verkeer afvangen.

• Het is een van de oudere routes tussen Tórshavn en Vágar, en werd vroeger intensief gebruikt voordat de Vágar-tunnel (Vágatunnilin) in 2002 werd geopend.

  

  Op de oude bergweg Oyggjarvegur.

Deze kronkelende weg slingert zich vanuit Tórshavn omhoog door het binnenland. We laten de kleine hoofdstad – de kleinste ter wereld – achter ons. Toch blijft ze zichtbaar: als een verzameling gekleurde huisjes, gelegen aan het water.

Landschap en uitzicht

• Het landschap is ruig en typisch Faeröers: kale bergen, graslanden en lage begroeiing, vaak in mystiek mistige omstandigheden, met hier en daar enkele schapen.

  

  Dit is de gevangenis. De bewoners verblijven hier rustig, genietend van de uitzichten.

De natuur hier heeft een haast meditatief karakter – ongerept, stil, maar tegelijk krachtig aanwezig. Onze route brengt ons vervolgens naar Sornfelli, op 630 meter hoogte. Ooit (in de tijd van de koude oorlog), stond hier een radarstation, maar vandaag is het vooral een plek van stilte, mist en ruimte. 

In de mist, we staan hier op 630 meter boven zeeniveau.

We rijden verder in de richting van Leynar, dat vlak bij de Vágartunnel ligt. De tunnel laten we echter links liggen, want onze bestemming is Vestmanna. Onderweg maken we een tussenstop in Leynar, een klein en schilderachtig dorpje aan de westkust van Streymoy – het grootste eiland van de Faeröer. Het dorp ligt beschut aan een rustige baai en biedt een prachtig uitzicht op de Atlantische Oceaan.

Stop in Leynar.

We vervolgen onze weg naar Kvivik, een historisch dorp aan de westkust van Streymoy in een smalle baai, doorkruist door de rivier Stórá. Dit dorp behoort tot de oudste bewoningssites op de Faeröer: archeologische opgravingen tonen de resten van twee lange Vikinghuizen uit ca. 1000 na Chr.

Stop in Kvivik.

Vestmanna (Streymoy, Faeröer‑eilanden).

Hierna rijden we tot het einde van de weg tot in Vestmanna. De naam komt van het Oudnoorse Vestmannahavn, “haven van de Westmannen". Het is een kustplaatsje aan de westkant van Streymoy, met zo’n 1.250 inwoners. Het dorp was vroeger een belangrijk veerpunt maar met het in gebruik nemen van de tunnel naar Vágar is deze activiteit verdwenen.

Vestmanna, aan het einde-van-de-wereld.

In 2002 verving de Vágatunnilin onderzeetunnel de veerboot tussen Vestmanna en Vágar. Voor hikers is dit een startpunt voor een stevige wandeling naar Saksun. Maar dit plaatsje hebben we bij het begin van de week reeds bezocht.

Zalmkwekerijen in Vestmanna.

Sandavagur en de witch’s finger trail.

Eten moet ook gebeuren — avonturen beleef je nu eenmaal beter met een volle maag. Gelukkig had Karel een knus restaurantje op de kop getikt. 

Fiska Stykkid in Sandavagur op Vágar eiland.

De ene helft liet zich verleiden door een 'fishsoup' die zo vers was dat je bijna een vin zag bewegen, de rest ging voor een zalmsalade zo fris als een fjordbriesje.

Stevige verse 'fishsoup' volgens de FaerÖerse traditie.

Het authentieke restaurant: Fiska Stykkid (https://www.fiskastykkid.fo/english), ideale plaats om energie in te nemen vooraleer de wandeling naar de heksenvinger te beginnen.

Fiska Stykkid

Daarna trokken we eropuit, op jacht naar de beruchte heks met haar stoute vinger… al leek die zich vandaag goed te hebben verstopt achter een wolkendek met geheimen. De “witch’s finger trail” start achter Café Fiskastykkið in Sandavágur. De wandeling is ca. 1,4 km enkele reis (ongeveer 20–30 minuten lopen) en wordt als eenvoudig beschouwd lopend over een vlak en gemakkelijk wegdek.

Witch’s finger

De legende van de "witch finger trail".

Volgens de lokale folklore was het ooit het uitgestoken vinger van een reusachtige heks of troll‑vrouw, die de Faeröer wilde werpen naar IJsland. Toen ze in de buurt van Vágar kwam, werd ze bij zonsopgang versteend door het licht. Ze viel om in zee – alleen haar vinger en de achterkant van haar hoofd (dat zou het eiland Koltur zijn) bleven boven water. 

De rots met de 'Witch's Finger' in de achtergrond is verhuld in de mist.

We gingen op zoek naar de beroemde Witch’s Finger, maar de trollenvrouw had duidelijk een off-day — ze hield haar vinger stevig verborgen in de mist. Het weer werkte niet mee (tenzij je fan bent van witte gordijnen), maar de wandeling had toch iets magisch. Alsof we midden in haar sprookje waren beland, compleet met mysterieuze nevel-effecten.

De route naar de Witch’s Finger.

Over saga's en andere verhalen.

In de Faeröer en andere Scandinavische landen struikel je bijna over de saga’s: verhalen over trollen, heksen, zeewezens en verborgen mensen. Ze maken van elk landschap een levend sprookje. Mistbanken verbergen niet alleen rotspunten, maar ook eeuwenoude geheimen. De aanwezige mist versterkt het mystieke van het land.

In Sandavagur op Vágar eiland, op de wandeling naar de 'Witch's finger'

De saga van het paard.

Deze saga is te lezen in de volgende post.

Accommodatie.

We komen toe in het hotel voor onze laatste nacht rond 16:45 uur. We logeren er voor de laatste nacht in het hotel Vagar.

Parcours van dag 7: Tórshavn-Oyggjarvegu-Leynar-Kvivik- Vestmanna-Tunnel-Sandavagur-Hotel

Op dag 7 ging het vanuit Tórshaven nog even de west kant van het eiland Streymoy bezoeken. Uiteindelijk naar het eiland Vágar. De route ging via de scenic route 'Oyggjarvegu' naar Leynar, Kvivik, Vestmanna op het eiland Streymoy. Verder via de Vágartunel naar Sandavaguren de Witch's Finger naar het hotel.