Opgelet bij het lezen van een blog.

Standaard toont een blog slechts een beperkt aantal berichten per pagina, eentueel de laatste drie (bijvoorbeeld dag 8, 7 en 6).

Wil je ook de eerdere dagen lezen (dag 5 t.e.m. dag 1)?
Klik dan onderaan de pagina op ‘Oudere berichten’ – zo blader je verder naar de vorige blogposts.

💡 Tip: ververs de pagina telkens je de blog opent (via het ronde pijltje in je browser). Zo zie je altijd de meest recente versie, zeker als er nog nieuwe berichten zijn toegevoegd.

📱 Gebruik je een Android-toestel? Tik dan op de drie puntjes rechtsboven om de optie ‘vernieuwen’ te vinden.

Dag 8 – Faeröerreis afgerond: terug naar huis.

Het moment is aangebroken: de laatste dag van onze rondreis door de Faeröer-eilanden — een schitterende, ruige regio in de Noord-Atlantische Oceaan die voor ons tot nu toe onbekend was. Na zeven intense en indrukwekkende dagen zit onze reis erop. 

Het hotel achter ons, al wandelend tot in de luchthaven.

Vanmorgen verlaten we om 07:00 uur het hotel. Omdat de luchthaven op slechts tien minuten wandelen ligt, doen we dat in stijl: te voet, met onze koffers door de frisse ochtendlucht. We verlaten het ruige, groene landschap en de grillige kliffen van Vágar met een vroege vlucht van Atlantic Airways richting Parijs Charles de Gaulle. De vlucht naar Parijs is gepland om 09:00 uur. Het weer is ons nog gunstig gezind; bij het opstijgen krijgen we een laatste glimp van de fjorden, in nevel gehuld, alsof het eiland zelf afscheid neemt.

Met deze Airbus A320 van Vágar naar Parijs CDG.

Reisschema:

Faeröer Vagar Airport: RC424:     FAE-CDG     09:00  - 12:25

Vluchtroute: Faer Öer - Parijs CDG.

In Parijs moeten we onze tijd aanpassen: het is een uur later. We landen na 2 uur 15 min. Maar de plaatselijke tijd is dan + 1 uur -> 12:15

Parijs CDG - Brussels Airport: autobus.  Het zijn nog 300 km. In Parijs wacht de bus van Top Tours voor een overstap op de bus naar Brussel – een rit die ons langzaam weer terugbrengt naar het ritme van het vaste land.

Met de bus: Parijs CDG - Brussel Zaventem: 300 km.

Met een geheugenkaart vol foto's, een hoofd vol verhalen en een hart vol verwondering keren we huiswaarts. De Faeröer zullen ons nog lang bijblijven.

Epiloog

De Faeröer eilanden hebben ons verrast, geraakt en verwonderd. In zeven dagen doorkruisten we een wereld waarin natuur en stilte de hoofdrol spelen, waar de tijd trager lijkt te gaan en elke bocht een nieuw uitzicht onthult. Het was een reis vol contrasten – ruig en sereen, mistig en helder, afstandelijk en tegelijk diep persoonlijk. Deze blog is een poging om die ervaring vast te leggen en te delen. Bedankt voor het meereizen. Tot het volgende avontuur.

Dag 7: Tórshavn – Oyggjarvegu – Vagan

Een afscheid uit Tórshavn: Oyggjarvegur scenic road, Sornfelli en het paard van Vagar.

Onze laatste dag op de Faeröer-eilanden breekt aan – een dag die we in alle rust afsluiten. De check-out uit het hotel is om 10.00 uur.

Afscheid aan het Hotel Føroyar in Tórshavn.

Alhoewel het een halve vrije dag was voor Helgi, onze locale chauffeur/gids/fotograaf, had reisleider Karel, een alternatief programma afgesproken, zodanig dat we nog een volledige dag konden gebruik maken van de autobus met chauffeur. Als start kozen we ervoor om niet de snelste route te nemen, maar wel de mooiste: de oude bergweg Oyggjarvegur. Hoe zorgvuldig je een reis ook uitstippelt, het weer blijft een eigenzinnige metgezel. Op de hoger gelegen delen — vanaf zo’n 200 meter — streek een dichte mist neer die het zicht beperkte maar tegelijk een bijzondere, serene sfeer over het landschap legde.

Op de bergweg Oyggjarvegur

Ligging en betekenis

• Oyggjarvegur betekent letterlijk “bergweg” in het Faeröers.

• De weg loopt door het bergachtige binnenland van Streymoy en biedt een alternatief voor de nieuwere tunnels die tegenwoordig veel verkeer afvangen.

• Het is een van de oudere routes tussen Tórshavn en Vágar, en werd vroeger intensief gebruikt voordat de Vágar-tunnel (Vágatunnilin) in 2002 werd geopend.

  

  Op de oude bergweg Oyggjarvegur.

Deze kronkelende weg slingert zich vanuit Tórshavn omhoog door het binnenland. We laten de kleine hoofdstad – de kleinste ter wereld – achter ons. Toch blijft ze zichtbaar: als een verzameling gekleurde huisjes, gelegen aan het water.

Landschap en uitzicht

• Het landschap is ruig en typisch Faeröers: kale bergen, graslanden en lage begroeiing, vaak in mystiek mistige omstandigheden, met hier en daar enkele schapen.

  

  Dit is de gevangenis. De bewoners verblijven hier rustig, genietend van de uitzichten.

De natuur hier heeft een haast meditatief karakter – ongerept, stil, maar tegelijk krachtig aanwezig. Onze route brengt ons vervolgens naar Sornfelli, op 630 meter hoogte. Ooit (in de tijd van de koude oorlog), stond hier een radarstation, maar vandaag is het vooral een plek van stilte, mist en ruimte. 

In de mist, we staan hier op 630 meter boven zeeniveau.

Verder naar Leynar, nabij de Vágartunnel. Maar deze laten we even liggen waar hij ligt, onze bestemming is Vestmanna. Op de weg naar Vestmanna is er een stop in Leynar. Dit is een klein en schilderachtig dorpje aan de westkust van Streymoy, het grootste eiland van de Faeröer. Het ligt beschut aan een rustige baai en met uitzicht op de Atlantische Oceaan. 

Stop in Leynar.

We vervolgen onze weg naar Kvivik, een historisch dorp aan de westkust van Streymoy in een smalle baai, doorkruist door de rivier Stórá. Dit dorp behoort tot de oudste bewoningssites op de Faeröer: archeologische opgravingen tonen de resten van twee lange Vikinghuizen uit ca. 1000 na Chr.

Stop in Kvivik.

Vestmanna (Streymoy, Faeröer‑eilanden).

Hierna rijden we tot het einde van de weg tot in Vestmanna. De naam komt van het Oudnoorse Vestmannahavn, “haven van de Westmannen". Het is een kustplaatsje aan de westkant van Streymoy, met zo’n 1.250 inwoners. Het dorp was vroeger een belangrijk veerpunt maar met het in gebruik nemen van de tunnel naar Vágar is deze activiteit verdwenen.

Vestmanna, aan het einde-van-de-wereld.

In 2002 verving de Vágatunnilin onderzeetunnel de veerboot tussen Vestmanna en Vágar. Voor hikers is dit een startpunt voor een stevige wandeling naar Saksun. Maar dit plaatsje hebben we bij het begin van de week reeds bezocht.

Zalmkwekerijen in Vestmanna.

Sandavagur en de witch’s finger trail.

Eten moet ook gebeuren — avonturen beleef je nu eenmaal beter met een volle maag. Gelukkig had Karel een knus restaurantje op de kop getikt. De ene helft liet zich verleiden door een vissoep die zo vers was dat je bijna een vin zag bewegen, de rest ging voor een zalmsalade zo fris als een fjordbriesje.

Het authentieke restaurant: Fiska Stykkid (https://www.fiskastykkid.fo/english), ideale plaats om energie in te nemen vooraleer de wandeling te beginnen.

Daarna trokken we eropuit, op jacht naar de beruchte heks met haar stoute vinger… al leek die zich vandaag goed te hebben verstopt achter een wolkendek met geheimen. De “witch’s finger trail” start achter Café Fiskastykkið in Sandavágur. De wandeling is ca. 1,4 km enkele reis (ongeveer 20–30 minuten lopen) en wordt als eenvoudig beschouwd lopend over een vlak gemakkelijk wegdek.

Witch’s finger

De legende van de "witch finger trail".

Volgens de lokale folklore was het ooit het uitgestoken vinger van een reusachtige heks of troll‑vrouw, die de Faeröer wilde werpen naar IJsland. Toen ze in de buurt van Vágar kwam, werd ze bij zonsopgang versteend door het licht. Ze viel om in zee – alleen haar vinger en de achterkant van haar hoofd (dat zou het eiland Koltur zijn) bleven boven water. 

We gingen op zoek naar de beroemde Witch’s Finger, maar de trollenvrouw had duidelijk een off-day — ze hield haar vinger stevig verborgen in de mist. Het weer werkte niet mee (tenzij je fan bent van witte gordijnen), maar de wandeling had toch iets magisch. Alsof we midden in haar sprookje waren beland, compleet met mysterieuze nevel-effecten.

De route naar de Witch’s Finger.

Over saga's en andere verhalen.

In de Faeröer en andere Scandinavische landen struikel je bijna over de saga’s: verhalen over trollen, heksen, zeewezens en verborgen mensen. Ze maken van elk landschap een levend sprookje. Mistbanken verbergen niet alleen rotspunten, maar ook eeuwenoude geheimen.

De saga van het paard.

Deze saga is te lezen in de volgende post.

Accommodatie.

We komen toe in het hotel voor onze laatste nacht rond 16:45 uur. We logeren voor de laatste nacht in het hotel hotel Vagar.

Het paard van Vagar.

Op het eiland Vágar, in het Sørvágsvatn/Leitisvatn meer, staat een standbeeld van een paard. Dit standbeeld stelt de Nix (of Nykur in het Faeröers) voor, een mythologisch wezen uit de Scandinavische folklore.

De Nix in het water.

Dit is wat je erover moet weten:

• De Legende van de Nix/Nykur: De Nix is een waterwezen dat van vorm kan veranderen, vaak in de gedaante van een prachtig paard met omgekeerde hoeven. Volgens de legende lokt de Nix argeloze mensen, vooral kinderen, naar zich toe met zijn schoonheid. Zodra iemand hem aanraakt, blijft diegene vastzitten en trekt de Nix hen mee de diepte in om te verdrinken. Er is echter één manier om aan de Nix te ontsnappen: als je zijn naam hardop roept, verliest hij zijn kracht en keert hij terug naar de diepte. Deze legende werd vroeger vaak gebruikt door ouders om kinderen weg te houden van gevaarlijke wateren.

• Het Standbeeld: Het standbeeld is in november 2017 onthuld en is gemaakt door de lokale beeldhouwer en kunstenaar Pól Skarðenni, die in het dorp Vatnsoyrar woont en bekend staat om zijn landschaps- en natuurlandschappen. Het zilverkleurige standbeeld van de Nykur verrijst uit het noordelijke deel van het Sørvágsvatn meer, bij het dorp Vatnsoyrar.

  
  
  

• Betekenis: Het standbeeld van de Nix eert deze oude Faeröerse mythe en symboliseert de aantrekkingskracht en de gevaren van de natuur, en weerspiegelt de diepe culturele band tussen het Faeröerse volk en hun dramatische landschappen.

Dit standbeeld is een interessante plek om meer te leren over de rijke mythologie van de eilanden.

De Faeröer? Waar ligt dat in godsnaam…?

“De wat eilanden?!” — die reactie kreeg ik meer dan eens toen ik vertelde waar de reis dit keer heen ging. Familie fronste, vrienden grepen naar hun telefoon. “Is dat niet ergens bij IJsland? Of Noorwegen? Regent het daar niet altijd? Zijn daar überhaupt mensen?” Antwoord: in de driehoek tussen IJsland, Noorwegen en Schotland. Probeer het maar eens te vinden op een wereldkaart. Wens je veel succes.

De Faer Öer Eilanden in de Noord-Atlantische Oceaan.

En eerlijk: ik snap het. De Faeröer klinken mysterieus, grijs, nat, koud – en op het eerste gezicht misschien niet als de meest logische vakantiebestemming. Geen zon, geen palmbomen, geen strandcocktails. Maar wél: kliffen die loodrecht uit de oceaan rijzen, dorpen met gras op het dak, schapen die je vaker ziet dan mensen, tunnels onder de zee, stilte, ruimte, ruige natuur, en luchten die elke vijf minuten van kleur veranderen.

Kalsoy-rots.

Deze reisblog is een poging om die onbekende plek een gezicht te geven. Geen tropisch paradijs – maar wel een eilandengroep waar je stil van wordt. Waar het weer geen spelbreker is, maar een hoofdrolspeler. En waar de charme zit in het onverwachte. 

Benieuwd of het écht alle dagen regent? Of er iets te beleven valt tussen al die mistflarden? Of je daar kunt eten zonder fastfood?

Hoofdstad Tórshavn

Volg dan mee. Je zult merken: de Faeröer zijn niet voor iedereen. Maar misschien wél voor jou.

Dag 6: Tussen historie van Tórshavn naar de kliffen van het eiland(je) Hestur

Programma: Cultuur en avontuur op de Faeröer.

Vandaag staat in het teken van contrasten: van de charme van de hoofdstad Tórshavn tot het rauwe natuurspektakel langs de kliffen van het eiland Hestur. 

Hotel Foroyar, waar ook Bill Clinton, de koningin van Denemarken en vele andere VIP's (wij) komen logeren.

Te beginnen met Torshavn, daarna reizen we richting Kirkjubøur in het zuiden. In de namiddag volgt een absoluut hoogtepunt: een spectaculaire tocht per RIB-boot langs de imposante vogelkliffen van Hestur. Een dag vol afwisseling, natuur en geschiedenis!

Route: Tórshavn – Kirkjubøur – Gamlarætt – Hestur – Tórshavn

Hoogtepunten: Tinganes, Reyn, Kirkjubøur, RIB-boottocht bij Hestur

🌄 Ochtend: Historie en charme in Tórshavn.

Torshavn met de Tinganes peninsula.

Het is een rustige start van een gevulde dag. We vertrekken uit het hotel om 10:00 uur. We dompelen  ons onder in het rijke verleden én de adembenemende natuur van de Faeröer. We begonnen de dag met een wandeling door het oude hart van Tórshavn. 

De karakteristieke rode houten huizen met grasdaken in Tinganes, het historische regeringskwartier van Tórshavn. Hier zetelen nog steeds de Faeröerse ministers — wanneer zij de deur uitstappen, kijken ze uit over de haven, met dobberende vissersboten, kleurrijke gevels en de altijd aanwezige wind van de Noord-Atlantische Oceaan. Een unieke werkplek waar geschiedenis, politiek en natuur samenkomen.

Hier werkt de Eerste Minister.

Dit is misschien wel de kleinste hoofdstad van Europa, maar rijk aan geschiedenis en sfeer. De wijk Tinganes met zijn rode houten gebouwen ademt geschiedenis – hier zetelt nog steeds de regering. Het oudste parlement ter wereld, 1200 jaar geleden, heeft men hier teruggevonden.

De zwarte huisjes met grasdaken van de wijk Reyn in Torshaven.

Iets verderop ligt de schilderachtige wijk Reyn, waar smalle steegjes en zwarte huisjes met grasdaken een sprookjesachtige sfeer oproepen.

Tinganes: huizen met grasdaken.

Tinganes, de regeringshuizen. Dit ziet de Eerste Minister bij het buitenkomen van zijn ambtswoning.

Haven van Torshavn.

Het is zaterdag en ook hier is dat het begin van het week-end. Er is enige bedrijvigheid in de haven te bemerken. 

Dit kunstwerk is een fraai beeldhouwwerk in de haven, maar een visuele vertelling van de Faroese strijd voor autonomie en trots. Het nodigt uit tot reflectie over hun geschiedenis, en op de achtergrond vliegt de vogel over de altijd aanwezige Atlantische Oceaan – een link met vrijheid, aspiraties en horizonverlangen.

Betekenis van het beeld:

• De scholekster symboliseert de Faroerse wil en bescherming tegen buitenlandse dominantie, zoals verbeeld in zijn aanval op de raaf .

• De raaf staat hier voor de Deense koloniale macht, die profiteerde ten koste van het Faroese volk 

• Onder de vogels is een beeld van de kunstenaar zelf, uitkijkend over de oceaan – een krachtige metafoor: hij waakt, waarschuwt en beschermt zijn volk tegen onderdrukking.

Typische oude huizjes in torshavn.

Vervolgens trokken we naar het Nordic House, een modern cultuurcentrum met een unieke architectuur. Het is een ontmoetingsplek voor kunst, muziek en literatuur, en een knap staaltje Scandinavisch design.

Lobby van het Nordic House.

Nordic House

Hier een eenvoudige lunch: pasta bolognese. Een verademing: gezond én heerlijk – perfect voor een korte pauze in een druk programma.

Naar Kirkjubour.

Na de lunch reden we zuidwaarts naar Kirkjubøur, het oudste culturele centrum van de Faeröer. waar middeleeuwse resten en eeuwenoude houten huizen verhalen vertellen over een trotse en lange traditie. 

Kirkjubour

Vanuit Torshavn is het een klein kwartier rijden. Dit dorpje telt maar 80 inwoners; Het is niet meer dan een verzameling huizen met zicht op het eilandje Hestur. In de glorietijd stonden er circa vijftig huizen. Een hevige storm in de 16e eeuw verwoestte een deel van de omgeving. De houten huisjes die nu nog bewoond worden, zouden de oudste van Europa zijn. 

Kirkjubour.

In Kirkjubour begint de nieuwste onderzeese tunnel naar Sandoy. Deze is meer dan 11 km lang. Het is eigenlijk in de voormalige ferryhaven Gamlaraett.

Hier ervaart men een einde-van-de-wereld-gevoel.

In de achtergrond, het kerkje en de ruïne van de kathedraal.

Sint Magnus kathedraal.

Hier staat de indrukwekkende ruïne van de Saint Magnus-kathedraal, een restant uit de dertiende eeuw. Maar het dak heeft de tijden niet doorstaan.

Ruïnes van de Sint Magnuskathedraal

Ook bewonderden we de oude kerk – nog steeds in gebruik – en de Roykstovan-boerderij, al 17 generaties in handen van dezelfde familie. Een zeldzaam staaltje levende geschiedenis.

Kirkjubour - Kerkje

Het absolute hoogtepunt van vandaag:  Naar de kliffen van Hestur.

In de namiddag bracht onze chauffeur/gids ons naar Gamlarætt, aan de westkust van Streymoy. Daar stapten we over op een snelvarende RIB-boot richting het eiland Hestur. Wat een ervaring! Hestur is een klein, rustig en prachtig eiland in de Faeröer, met een unieke sfeer en natuur.  Spectaculair en onvergetelijk: met een razendsnelle RIB-boot scheerden we over de golven naar het ruige eiland Hestur – puur avontuur op volle zee.

Voordat we aan boord mochten van de RIB-boot naar Hestur, ondergingen we eerst een heuse transformatie. Alsof we meededen aan een maritieme modeshow trokken we een volledige uitrusting aan: een dikke, waterdichte overall, stevige reddingsvesten en een opvallende helm — veiligheid boven alles, maar stiekem ook een beetje stoer. 

Zodra iedereen in dit bijna astronautenachtige pak gehesen was, leek de groep eerder op een expeditie naar de poolcirkel dan op toeristen op dagtrip. Klaar voor de rit! En dat bleek geen overbodige luxe: de RIB schoot als een pijl over de golven, de wind gierde om onze helmen en af en toe spatte de zee enthousiast in ons gezicht. Een avontuur om niet snel te vergeten!

RIB staat voor Rigid Inflatable Boat (in het Nederlands: stijve opblaasbare boot). Het is een type boot met een harde, stevige romp (vaak van polyester of aluminium) en opblaasbare zijkanten (tubes). Dit ontwerp maakt de boot zowel licht en wendbaar als zeer stabiel en zeewaardig, ook bij ruwe omstandigheden. 

RIB’s worden vaak gebruikt voor reddingsdiensten, militaire operaties en avontuurlijke excursies zoals snelle zee- of fjordtochten. Ze lijken op een zodiac, maar zijn meestal krachtiger en comfortabeler bij hoge snelheden. Ideaal dus voor een spectaculaire tocht langs de steile kliffen en vogelrotsen van Hestur!

Hestur is met zijn 6,1 km² een van de kleinere bewoonde eilanden. Het is een van de dunst bevolkte eilanden, met slechts ongeveer 15-25 inwoners. Of ook slechts 8 inwoners, naargelang de bron die het verteld.

De westkust van Hestur voelde als een andere wereld: 400 meter hoge kliffen, immense grotten en duizenden broedende vogels. De wind, de zee, het gefluit van de vogels – het was ronduit magisch. Een moment dat zich diep in het geheugen nestelt. Hestur betekent "paard" in het Faeröers, en het eiland dankt zijn naam aan zijn vorm, die vanaf de zee op een liggend paard lijkt. 

Er is een tragische sage van een verliefde jonge man. Het verhaal heb ik in een aparte post beschreven als de 'Sage van Magnus'.

🎯 Afsluitende reflectie:

Het contrast tussen de serene sfeer van eeuwenoude kerkjes in Kirkjubøur en de ruige, overweldigende natuur van Hestur kon haast niet groter zijn. En toch hoort het allemaal bij de ziel van deze eilanden. De Faeröer weten keer op keer te verrassen – stil, krachtig, en intens puur. Deze dag was er één om nooit te vergeten. De Faeröer blijven verrassen – elke dag opnieuw. 

Accommodatie.

We logeren nog steeds in ons vertrouwde Hotel Foroyar in Torshavn.