Opgelet bij het lezen van een blog.

Let op: de blog is in omgekeerde volgorde opgebouwd. Het nieuwste bericht staat bovenaan, en je leest dus terug in de tijd naar het begin van de reis.

Belangrijk: Standaard toont een blog slechts een beperkt aantal berichten per pagina, eventueel de laatste drie (bijvoorbeeld dag 8, 7, 6). Wil je ook de eerdere dagen lezen (dag 5 t.e.m. dag 1)?

Klik dan onderaan de pagina op ‘Oudere berichten’ – zo blader je verder naar de vorige blogposts.

💡 Tip: ververs de pagina telkens je de blog opent (via het ronde pijltje in je browser). Zo zie je altijd de meest recente versie, zeker als er nog nieuwe berichten of verbeteringen zijn toegevoegd.

📱 Gebruik je een Android-toestel? Tik dan op de drie puntjes rechtsboven om de optie ‘vernieuwen’ te vinden.

💡 Let op: Bovenaan deze blog zie je mogelijk een melding over cookies van Google. Dit is een automatische boodschap van het Blogger-platform. Klik gerust op ‘Ik snap het’ om verder te gaan – je hoeft niets te doen.

Beveiligde website: In de adresbalk van deze website zie je ‘https://’ voor het adres, wat aangeeft dat de verbinding beveiligd is.

De Faeröer? Waar ligt dat in godsnaam…?

“De wat eilanden?!” — die reactie kreeg ik meer dan eens toen ik vertelde waar de reis dit keer heen ging. Familie fronste, vrienden grepen naar hun telefoon. “Is dat niet ergens bij IJsland? Of Noorwegen? Regent het daar niet altijd? Zijn daar überhaupt mensen?” Antwoord: in de driehoek tussen IJsland, Noorwegen en Schotland. Probeer het maar eens te vinden op een wereldkaart. Wens je veel succes.

De Faer Öer Eilanden in de Noord-Atlantische Oceaan.

En eerlijk: ik snap het. De Faeröer klinken mysterieus, grijs, nat, koud – en op het eerste gezicht misschien niet als de meest logische vakantiebestemming. Geen zon, geen palmbomen, geen strandcocktails. Maar wél: kliffen die loodrecht uit de oceaan rijzen, dorpen met gras op het dak, schapen die je vaker ziet dan mensen, tunnels met rotondes diep onder de zee, stilte, ruimte, ruige natuur, en luchten die elke vijf minuten van kleur veranderen.

Kalsoy-rots.

Deze reisblog is een poging om die onbekende plek een gezicht te geven. Geen tropisch paradijs – maar wel een eilandengroep waar je stil van wordt. Waar het weer geen spelbreker is, maar een hoofdrolspeler. En waar de charme zit in het onverwachte. 

Benieuwd of het écht alle dagen regent? Of er iets te beleven valt tussen al die mistflarden? Of je daar kunt eten zonder fastfood?

Hoofdstad Tórshavn

Volg dan mee. Je zult merken: de Faeröer zijn niet voor iedereen. Maar misschien wél voor jou. 

Dag 8 – Faeröerreis afgerond: terug naar huis.

Het moment is aangebroken: de laatste dag van onze rondreis door de Faeröer-eilanden — een schitterende, ruige regio in de Noord-Atlantische Oceaan die voor ons tot nu toe onbekend was. Na zeven intense en indrukwekkende dagen zit onze reis erop. 

Het hotel achter ons, al wandelend tot in de luchthaven.

Vanmorgen verlaten we om 07:00 uur het hotel. Omdat de luchthaven op slechts tien minuten wandelen ligt, doen we dat in stijl: te voet, met onze koffers door de frisse ochtendlucht. We verlaten het ruige, groene landschap en de grillige kliffen van het eiland Vágar met een vroege vlucht van Atlantic Airways richting Parijs Charles de Gaulle. De vlucht naar Parijs is gepland om 09:00 uur. Het weer is ons nog gunstig gezind; bij het opstijgen krijgen we een laatste glimp van de fjorden, in nevel gehuld, alsof het eiland zelf afscheid neemt.

Met deze Airbus A320 vanaf het eiland Vágar op de Far Öer naar Parijs CDG.

Reisschema:

Faeröer Vagar Airport: RC424:     FAE-CDG     09:00  - 12:25

Vluchtroute: Faer Öer - Parijs CDG.

In Parijs moeten we onze tijd aanpassen: het is een uur later. We landen na 2 uur 15 min. Maar de plaatselijke tijd is dan + 1 uur -> 12:15

Parijs CDG - Brussels Airport: autobus.  Het zijn nog 300 km. In Parijs wacht de bus van Top Tours voor een overstap op de bus naar Brussel – een rit die ons langzaam weer terugbrengt naar het ritme van het vaste land.

Met de bus: Parijs CDG - Brussel Zaventem: 300 km.

Met een geheugenkaart vol foto's, een hoofd vol verhalen en een hart vol verwondering keren we huiswaarts. De Faeröer zullen ons nog lang bijblijven.

Epiloog

De Faeröer eilanden hebben ons verrast, geraakt en verwonderd. In zeven dagen doorkruisten we een wereld waarin natuur en stilte de hoofdrol spelen, waar de tijd trager lijkt te gaan en elke bocht een nieuw uitzicht onthult. Het was een reis vol contrasten – ruig en sereen, mistig en helder, afstandelijk en tegelijk diep persoonlijk. Geen drukte op de weg, nergens stress of onrust. Deze blog is een poging om die ervaring vast te leggen en te delen. Bedankt voor het meereizen. Tot het volgende avontuur.

Dag 7: Tórshavn – Oyggjarvegu – Vágan

Een afscheid uit Tórshavn: Oyggjarvegur scenic road, Sornfelli en het paard van Vágar.

Onze laatste dag op de Faeröer-eilanden breekt aan – een dag die we in alle rust afsluiten. De check-out uit het hotel is om 10.00 uur.

Afscheid aan het Hotel Føroyar in Tórshavn.

Alhoewel het een halve vrije dag was voor Helgi, onze locale chauffeur/gids/fotograaf, had reisleider Karel, een alternatief programma afgesproken, zodanig dat we nog een volledige dag konden gebruik maken van de autobus met chauffeur. Als start kozen we ervoor om niet de snelste route te nemen, maar wel de mooiste: de oude bergweg Oyggjarvegur. Hoe zorgvuldig je een reis ook uitstippelt, het weer blijft een eigenzinnige metgezel. Op de hoger gelegen delen — vanaf zo’n 200 meter — streek een dichte mist neer die het zicht beperkte, maar tegelijk een bijzondere, serene sfeer over het landschap legde.

Op de bergweg Oyggjarvegur. De eilanden Hestur en Koltur in de achtergrond.

Ligging en betekenis

• Oyggjarvegur betekent letterlijk “bergweg” in het Faeröers.

• De weg loopt door het bergachtige binnenland van Streymoy en biedt een alternatief voor de nieuwe tunnel die tegenwoordig veel verkeer afvangt.

• Het is een van de oudere routes tussen Tórshavn en Vágar, en werd vroeger intensief gebruikt voordat de Vágar-tunnel (Vágatunnilin) in 2002 werd geopend.

  

  Op de oude bergweg Oyggjarvegur.

Deze kronkelende weg slingert zich vanuit Tórshavn omhoog door het binnenland. We laten de kleine hoofdstad – de kleinste ter wereld – achter ons. Toch blijft ze zichtbaar: als een verzameling gekleurde huisjes, gelegen aan het water.

Landschap en uitzicht

• Het landschap is ruig en typisch Faeröers: kale bergen, graslanden en lage begroeiing, vaak in mystiek mistige omstandigheden, met hier en daar enkele schapen.

  

  Dit is de gevangenis. De bewoners verblijven hier rustig, genietend (?) van de uitzichten.

De enige gevangenis op de Far Öer.

Het zijn brave lammetjes daar op de Far Öer, want deze regio kent het laagste criminaliteitscijfer ter wereld. Mocht je toch over de schreef gaan, kan je terecht in een van de twaalf cellen van de enige gevangenis. Voor straffen langer dan anderhalf jaar word je naar Denemarken gestuurd.

De natuur hier heeft een haast meditatief karakter – ongerept, stil, maar tegelijk krachtig aanwezig. Onze route brengt ons vervolgens naar Sornfelli, op 630 meter hoogte. Ooit (in de tijd van de koude oorlog), stond hier een radarstation, maar vandaag is het vooral een plek van stilte, mist en ruimte. 

In de mist, we staan hier op 630 meter boven zeeniveau.

We rijden verder in de richting van Leynar, dat vlak bij de Vágartunnel ligt. De tunnel laten we echter links liggen, want onze bestemming is Vestmanna. Onderweg maken we een tussenstop in Leynar, een klein en schilderachtig dorpje aan de westkust van Streymoy – het grootste eiland van de Faeröer. Het dorp ligt beschut aan een rustige baai en biedt een prachtig uitzicht op de Atlantische Oceaan.

Stop in Leynar.

We vervolgen onze weg naar Kvivik, een historisch dorp aan de westkust van Streymoy in een smalle baai, doorkruist door de rivier Stórá. Dit dorp behoort tot de oudste bewoningssites op de Faeröer: archeologische opgravingen tonen de resten van twee lange Vikinghuizen uit ca. 1000 na Chr.

Stop in Kvivik.

Vestmanna (Streymoy, Faeröer‑eilanden).

Hierna rijden we tot het einde van de weg tot in Vestmanna. De naam komt van het Oudnoorse Vestmannahavn, “haven van de Westmannen". Het is een kustplaatsje aan de westkant van Streymoy, met zo’n 1.250 inwoners. Het dorp was vroeger een belangrijk veerpunt maar met het in gebruik nemen van de tunnel naar Vágar is deze activiteit verdwenen.

Vestmanna, aan het einde-van-de-wereld.

In 2002 verving de Vágatunnilin onderzeetunnel de veerboot tussen Vestmanna en Vágar. Voor hikers is dit een startpunt voor een stevige wandeling naar Saksun. Maar dit plaatsje hebben we bij het begin van de week reeds bezocht.

Zalmkwekerijen in Vestmanna.

Sandavágur en de witch’s finger trail.

Eten moet ook gebeuren — avonturen beleef je nu eenmaal beter met een volle maag. Gelukkig had Karel iets op de kop getikt en een reservatie gemaakt in een knus restaurantje: 'Fiska Stykkid'.

Fiska Stykkid in Sandávagur op Vágar eiland.

De ene helft liet zich verleiden door een 'fishsoup' die zo vers was dat je bijna een vin zag bewegen, de rest ging voor een zalmsalade zo fris als een fjordbriesje.

Stevige verse 'fishsoup' volgens de FaerÖerse traditie.

Het authentieke restaurant: Fiska Stykkid (https://www.fiskastykkid.fo/english), ideale plaats om energie in te nemen vooraleer de wandeling naar de heksenvinger te beginnen.

Fiska Stykkid

Daarna trokken we eropuit, op jacht naar de beruchte heks met haar stoute vinger… al leek die zich vandaag goed te hebben verstopt achter een wolkendek met geheimen. De “witch’s finger trail” start achter Café Fiskastykkið in Sandavágur. De wandeling is ca. 1,4 km enkele reis (ongeveer 20–30 minuten lopen) en wordt als eenvoudig beschouwd, lopend over een vlak en gemakkelijk wegdek.

Witch’s finger. 

De legende van de "witch finger trail".

Volgens de lokale folklore was het ooit het uitgestoken vinger van een reusachtige heks of troll‑vrouw, die de Faeröer wilde werpen naar IJsland. Toen ze in de buurt van Vágar kwam, werd ze bij zonsopgang versteend door het licht. Ze viel om in zee – alleen haar vinger en de achterkant van haar hoofd (dat zou het eiland Koltur zijn) bleven boven water. 

De rots met de 'Witch's Finger' in de achtergrond, is verhuld in de mist. 

We gingen op zoek naar de beroemde Witch’s Finger, maar de trollenvrouw had duidelijk een off-day — ze hield haar vinger stevig verborgen in de mist. Het weer werkte niet mee (tenzij je fan bent van witte gordijnen), maar de wandeling had toch iets magisch. Alsof we midden in haar sprookje waren beland, compleet met mysterieuze nevel-effecten.

De route naar de Witch’s Finger. De mist komt onverwacht op en trekt ook onverwacht weg.

Over saga's en andere verhalen.

In de Faeröer en andere Scandinavische landen struikel je bijna over de saga’s: verhalen over trollen, heksen, zeewezens en verborgen mensen. Ze maken van elk landschap een levend sprookje. Mistbanken verbergen niet alleen rotspunten, maar ook eeuwenoude geheimen. De aanwezige mist versterkt het mystieke van het land.

In Sandavágur op Vágar eiland, op de wandeling naar de 'Witch's finger'

De saga van het paard.

Deze saga is te lezen in de volgende post.

Accommodatie.

We komen toe in het hotel voor onze laatste nacht rond 16:45 uur. We logeren er voor de laatste nacht in het hotel Vagar.

Parcours van dag 7: Tórshavn-Oyggjarvegu-Leynar-Kvivik- Vestmanna-Tunnel-Sandavágur-Hotel

Dag 7 Samenvatting:  Streymoy (westkust) en Vágar: via de schilderachtige Oyggjarvegur

We verlieten Tórshavn om de westkant van het eiland Streymoy te verkennen. We volgden de prachtige, panoramische route Oyggjarvegur, die ons langs het bergachtige binnenland leidde naar het dorp Leynar, bekend om zijn schilderachtige ligging aan een lagune en een zandstrand.

Van daaruit ging de rit verder naar Kvívík, waar archeologische resten van een Vikingnederzetting herinneren aan de vroegste bewoners van de Faeröer. Vervolgens bezochten we het vissersdorp Vestmanna, beroemd om zijn indrukwekkende vogelklif-excursies – al was daar deze keer geen tijd voor.

In de namiddag staken we via de Vágartunnel (Vágatunnilin) over naar het eiland Vágar, waar we halt hielden in het kleurrijke plaatsje Sandavágur. Tot slot reden we langs de kust richting het mysterieuze rotsformatie Trøllkonufingur (de "Witch’s Finger"), een opvallende basaltzuil die volgens de lokale legende de versteende vinger van een trol is.

De dag eindigde met de aankomst bij ons hotel op Vágar.

Het paard van Vagar.

Op het eiland Vágar, in het Sørvágsvatn/Leitisvatn meer, staat een standbeeld van een paard. Dit standbeeld stelt de Nix (of Nykur in het Faeröers) voor, een mythologisch wezen uit de Scandinavische folklore.

De Nix in het water.

Dit is wat je erover moet weten:

• De Legende van de Nix/Nykur: De Nix is een waterwezen dat van vorm kan veranderen, vaak in de gedaante van een prachtig paard met omgekeerde hoeven. Volgens de legende lokt de Nix argeloze mensen, vooral kinderen, naar zich toe met zijn schoonheid. Zodra iemand hem aanraakt, blijft diegene vastzitten en trekt de Nix hen mee de diepte in om te verdrinken. Er is echter één manier om aan de Nix te ontsnappen: als je zijn naam hardop roept, verliest hij zijn kracht en keert hij terug naar de diepte. Deze legende werd vroeger vaak gebruikt door ouders om kinderen weg te houden van gevaarlijke wateren.

• Het Standbeeld: Het standbeeld is in november 2017 onthuld en is gemaakt door de lokale beeldhouwer en kunstenaar Pól Skarðenni, die in het dorp Vatnsoyrar woont en bekend staat om zijn landschaps- en natuurlandschappen. Het zilverkleurige standbeeld van de Nykur verrijst uit het noordelijke deel van het Sørvágsvatn meer, bij het dorp Vatnsoyrar.

  

  Op bezoek bij het versteende paard van Vágar – wij zijn nog nét op tijd weggerend voor het begon te hinniken!

• Betekenis: Het standbeeld van de Nix eert deze oude Faeröerse mythe en symboliseert de aantrekkingskracht en de gevaren van de natuur, en weerspiegelt de diepe culturele band tussen het Faeröerse volk en hun dramatische landschappen.

Dit standbeeld is een interessante plek om meer te leren over de rijke mythologie van de eilanden.

Dag 6: Tussen historie van Tórshavn naar de kliffen van het eiland(je) Hestur

Programma: Cultuur en avontuur op de Faeröer.

Vandaag staat in het teken van contrasten: van de charme van de hoofdstad Tórshavn tot het rauwe natuurspektakel langs de kliffen van het eiland Hestur. 

Hotel Foroyar, waar ook Bill Clinton, de koningin van Denemarken  en vele andere VIP's (wij) komen logeren.

Te beginnen met Tórshavn, daarna reizen we richting Kirkjubour in het zuiden. In de namiddag volgt een absoluut hoogtepunt: een spectaculaire tocht per RIB-boot langs de imposante vogelkliffen van Hestur. Een dag vol afwisseling, natuur en geschiedenis!

Route: Tórshavn – Kirkjubøur – Gamlarætt – Hestur – Tórshavn

Hoogtepunten: Tinganes, Reyn, Kirkjubøur, RIB-boottocht bij Hestur

🌄 Ochtend: Historie en charme in Tórshavn.

Tórshavn met de Tinganes peninsula met de overheidsgebouwen

Het is een rustige start van een gevulde dag. We vertrekken uit het hotel om 10:00 uur. We dompelen  ons onder in het rijke verleden én de adembenemende natuur van de Faeröer. We begonnen de dag met een wandeling door het oude hart van Tórshavn. 

Straatje in het oude stadsdeel Tinganes; de huisjes zijn mooi bewaard gebleven.

De karakteristieke rode houten huizen met grasdaken in Tinganes, het historische regeringskwartier van Tórshavn. Hier zetelen nog steeds de Faeröerse ministers — wanneer zij de deur uitstappen, kijken ze uit over de haven, met dobberende vissersboten, kleurrijke gevels en de altijd aanwezige wind van de Noord-Atlantische Oceaan. Een unieke werkplek waar geschiedenis, politiek en natuur samenkomen.

Deze zijn de huizen van de Faroese regering. In dit gebouw werkt de Eerste Minister.

Dit is misschien wel de kleinste hoofdstad van Europa, maar rijk aan geschiedenis en sfeer. De wijk Tinganes met zijn houten gebouwen ademt geschiedenis – hier zetelt nog steeds de regering. Het oudste parlement ter wereld, 1200 jaar geleden, heeft men hier teruggevonden.

De zwarte huisjes met grasdaken van de wijk Reyn in Torshaven.

Iets verderop ligt de schilderachtige wijk Reyn, waar smalle steegjes en zwarte huisjes met grasdaken een sprookjesachtige sfeer oproepen.

Tinganes: huizen met grasdaken.

Tinganes, de regeringshuizen. Dit ziet de Eerste Minister bij het buitenkomen uit zijn ambtswoning.

Haven van Tórshavn.

Het is zaterdag en ook hier is dat het begin van het week-end. Er is enige bedrijvigheid in de haven te bemerken. 

Dit kunstwerk is een fraai beeldhouwwerk in de haven, maar een visuele vertelling van de Faeröerse strijd voor autonomie en trots. Het nodigt uit tot reflectie over hun geschiedenis, en op de achtergrond vliegt de vogel over de altijd aanwezige Atlantische Oceaan – een link met vrijheid, aspiraties en horizon verlangen.

Betekenis van het beeld:

• De scholekster symboliseert de Faröerse wil en bescherming tegen buitenlandse dominantie, zoals verbeeld in zijn aanval op de raaf .

• De raaf staat hier voor de Deense koloniale macht, die profiteerde ten koste van het Faeroese volk 

• Onder de vogels is een beeld van de kunstenaar zelf, uitkijkend over de oceaan – een krachtige metafoor: hij waakt, waarschuwt en beschermt zijn volk tegen onderdrukking.

Typische oude huisjes in Tórshavn.

Vervolgens trokken we naar het Nordic House, een modern cultuurcentrum met een unieke architectuur. Het is een ontmoetingsplek voor kunst, muziek en literatuur, en een knap staaltje Scandinavisch design.

Lobby van het Nordic House.

Nordic House

Hier een eenvoudige lunch: pasta bolognese. Een verademing: gezond én heerlijk – perfect voor een korte pauze in een druk programma.

Naar het historische Kirkjubour.

Na de lunch reden we zuidwaarts naar Kirkjubøur, het oudste culturele centrum van de Faeröer. waar middeleeuwse resten en eeuwenoude houten huizen verhalen vertellen over een trotse en lange traditie. 

In de middeleeuwen was Kirkjubøur de spil van zowel religie als cultuur op de Faeröer.

Vanuit Tórshavn is het een klein kwartier rijden. Dit dorpje telt maar 80 inwoners. Het is niet meer dan een verzameling huizen met zicht op het eilandje Hestur. In de glorietijd stonden er circa vijftig huizen. Een hevige storm in de 16e eeuw verwoestte een deel van de omgeving. De houten huisjes die nu nog bewoond worden, zouden de oudste van Europa zijn. 

Kirkjubøur speelde in de middeleeuwen een centrale rol als kerkelijk en cultureel middelpunt van de Faeröer.

Bij Kirkjubøur begint de nieuwste onderzeese tunnel naar het eiland Sandoy, een indrukwekkend staaltje van moderne infrastructuur op de Faeröer. De tunnel is meer dan 11 kilometer lang en werd geopend in december 2023. Hiermee is de reistijd tussen Streymoy en Sandoy aanzienlijk verkort en is het eiland nu voor het eerst permanent verbonden met het hoofdwegennet.

De noordelijke tunnelmond bevindt zich bij Gamlarætt, de voormalige veerhaven die jarenlang het vertrekpunt was van de veerboten naar Sandoy. Met de komst van de tunnel is deze ferryverbinding grotendeels overbodig geworden, wat de bereikbaarheid en leefbaarheid van Sandoy sterk heeft verbeterd.

In Kirkjubøur ervaart men een einde-van-de-wereld-gevoel.

Op de terugweg van het einde van de wereld naar de bewoonde wereld.

In de achtergrond, de oudste nog in gebruik zijnde St Olav's kerkje en de ruïne van de Saint Magnus kathedraal.

Sint Magnus kathedraal.

Hier staat de indrukwekkende ruïne van de Saint Magnus-kathedraal, een restant uit de dertiende eeuw. Hier leefde de bisschop en liet de kathedraal bouwen rond 1330-40. 

Ruïnes van de Sint Magnuskathedraal. Het dak heeft de tijden niet doorstaan.

Ook bekijken we de oude kerk – nog steeds in gebruik – en de Roykstovan-boerderij, al 17 generaties in handen van dezelfde familie. Een zeldzaam staaltje levende geschiedenis.

Kirkjubour - St Olav's Church, gebouwd in 1111.

Het absolute hoogtepunt van vandaag:  Naar de kliffen van Hestur.

In de namiddag bracht onze chauffeur/gids ons naar Gamlarætt, aan de westkust van Streymoy. Daar stapten we over op een snelvarende RIB-boot richting het eiland Hestur. 

Kirkjubøur - Gamlaraet - Hestur en Koltur

Wat een ervaring! 

Hestur is een klein, rustig en prachtig eiland in de Faeröer, met een unieke sfeer en natuur. Spectaculair en onvergetelijk: met een razendsnelle RIB-boot scheerden we over de golven naar het ruige eiland Hestur – puur avontuur op volle zee.

Voordat we aan boord mochten van de RIB-boot naar Hestur, ondergingen we eerst een heuse transformatie. Alsof we meededen aan een maritieme modeshow trokken we een volledige uitrusting aan: een dikke, waterdichte overall, stevige reddingsvesten en een opvallende helm — veiligheid boven alles, maar stiekem ook een beetje stoer. 

Wind in de haren (nou ja, onder de helm), golven om ons heen en Hestur in zicht. Zo voelt avontuur op z’n best op de Faeröer!

Zodra iedereen in dit bijna astronautenachtige pak gehesen was, leek de groep eerder op een expeditie naar de poolcirkel dan op toeristen op dagtrip. Klaar voor de rit! En dat bleek geen overbodige luxe: de RIB schoot als een pijl over de golven, de wind gierde om onze helmen en af en toe spatte de zee enthousiast in ons gezicht. Een avontuur om niet snel te vergeten!

De RIB is van het type 'Zodiac' met 2 Mercury buitenboordmotoren.

RIB staat voor Rigid Inflatable Boat (in het Nederlands: stijve opblaasbare boot). Het is een type boot met een harde, stevige romp (vaak van polyester of aluminium) en opblaasbare zijkanten (tubes). Dit ontwerp maakt de boot zowel licht en wendbaar als zeer stabiel en zeewaardig, ook bij ruwe omstandigheden. 

We lijken misschien klaar voor een maanwandeling, maar we gaan gewoon het water op! In onze stoere pakken en helmen staan we klaar voor een frisse en snelle RIB-boottocht naar het eiland Hestur. Hopelijk droog blijven ook!

Klaar voor avontuur! In onze felgekleurde pakken en helmen staan we op de steiger, helemaal voorbereid op een frisse RIB-boottocht naar het eiland Hestur. Veiligheid eerst, maar plezier zeker ook!”

RIB’s worden vaak gebruikt voor reddingsdiensten, militaire operaties en avontuurlijke excursies zoals snelle zee- of fjordtochten. Ze lijken op een zodiac, maar zijn meestal krachtiger en comfortabeler bij hoge snelheden. Ideaal dus voor een spectaculaire tocht langs de steile kliffen en vogelrotsen van Hestur! Hestur is met zijn 6,1 km² een van de kleinere bewoonde eilanden. Het is een van de dunst bevolkte eilanden, met slechts ongeveer 15-25 inwoners. Of ook slechts 8 inwoners, naargelang de bron die het verteld.

Langs de indrukwekkende rotskusten van het eiland Hestur varen we met de RIB zodiac boot. De donkere spelonken en grillige inhammen in de steile kliffen geven het landschap een ruig en mysterieus karakter. Een fascinerend gezicht vanaf het water.

Met de RIB zodiac rond Hestur! Een onvergetelijk avontuur langs de ruige kust en verborgen grotten.

De steile rotswanden en groene hellingen steken spectaculair af tegen de donkere basaltlagen aan de waterlijn. Hier nestelen talloze zeevogels, zoals papegaaiduikers, alken en meeuwen. 

Het ruige landschap en de lage wolken geven het geheel een mysterieuze sfeer, typisch voor de Faeröer

De westkust van Hestur voelde als een andere wereld: 400 meter hoge kliffen, immense grotten en duizenden broedende vogels. 

De wind, de zee, het gefluit van de vogels – het was ronduit magisch. Een moment dat zich diep in het geheugen nestelt. Hestur betekent "paard" in het Faeröers, en het eiland dankt zijn naam aan zijn vorm, die vanaf de zee op een liggend paard lijkt. 

In vol ornaat de strijd aangegaan met de Noord-Atlantische golven. Gelukkig blijft ons kapsel droog – dank aan de helm!

Met hoge snelheid varen we met de RIB-boot langs de indrukwekkende kliffen van het eiland Hestur. 

We varen diep in de donkere spelonken. De schippers zetten ook passende muziek op.

De kracht van de oceaan ontmoet de majesteit van Hestur. Een betoverende tocht per RIB zodiac door dit ruige paradijs

Op de terugweg naar Gamlaraett zat de sfeer er goed in. Terwijl de boot over het water scheerde, klonk Jailhouse Rock van Elvis Presley door de speakers en wiegden we op het ritme van de golven én de muziek. De stoere rotsen van Hestur verdwenen langzaam achter ons, maar de herinnering aan deze tocht blijft nog wel even nazingen. Met een grote glimlach stapten we weer aan wal en vooral voldaan na een avontuur om nooit te vergeten.

Varend langs de indrukwekkende kustlijn van Hestur met de RIB zodiac. De golven spatten op terwijl we de mysterieuze grotten en met mos begroeide kliffen verkennen.

Sage van Magnus.

Langs de kust kwamen we ook voorbij een plek waar volgens een oude sage het trieste verhaal van Magnus zich heeft afgespeeld. Een jonge man, hopeloos verliefd, maar met een dramatisch einde. De details van dit verhaal zijn te mooi om hier kort te vertellen — die heb ik daarom in een aparte post beschreven: de Sage van Magnus. Voor wie nieuwsgierig is naar legendes die deze ruige eilanden nog nét wat meer kleur geven.

🎯 Afsluitende reflectie:

Het contrast tussen de serene sfeer van eeuwenoude kerkjes in Kirkjubøur en de ruige, overweldigende natuur van Hestur kon haast niet groter zijn. En toch hoort het allemaal bij de ziel van deze eilanden. De Faeröer weten keer op keer te verrassen – stil, krachtig, en intens puur. Deze dag was er één om nooit te vergeten. De Faeröer blijven verrassen – elke dag opnieuw. 

Accommodatie.

We logeren nog steeds in ons vertrouwde knappe Hotel Foroyar in Tórshavn.

Op het parcours van vandaag is goed te zien dat we rond het eiland Hestur gevaren hebben.